Η Αργιθέα αποτελεί την καρδιά των Αγράφων.
Στην ορεινή και άγονη αυτή περιοχή,
συγκοινωνία με αυτοκίνητο δεν υπήρχε.
Οι άνθρωποι πήγαιναν από χωριό σε χωριό με τα
πόδια. Πεζοπορία πολλές ώρες. Δρόμοι δεν υπήρχαν.
Βάδιζαν σε στενά δρομάκια- συρματάκια όσο
χωρούσαν τα δύο πόδια.
Με τα πόδια πήγαιναν και στο Μουζάκι όπου γινόταν το παζάρι, ξεκι-
νούσαν το πρωϊ με τα πόδια κι έφταναν ύστερα από 10 ώρες πεζοπο-
ρία και άλλες τόσες ώρες χρειαζόταν για να επιστρέψουν.
Όταν ο σύζυγος ήθελε να ταξιδεύει η νοικοκυρά πρωϊ-πρωϊ, πριν φέξει
(ξημερώσει) έβραζε το πωϊνό ρόφημα που ήταν ο ταχανάς. Ετοίμαζε τον
τρουβά (σακίδιο) με ψωμοτύρι νερό στο παγούρι και με την γκλίτσα
συντροφιά ξεκινούσε για το ταξίδι του.
Πήγαινε στο Μουζάκι για να αγοράσει για τις ανάγκες της οικογένειας του κουβαλώντας όλα αυτά στην πλάτη. Το ίδιο δρομολόγιο με τα πόδια έκαναν για πολλές ώρες περπατώντας μέσα από δασώδεις περιοχές, χωρίς να συναντήσουν άνθρωπο στο δρόμο και οι μαθητές Γυμνασίου. Το Γυμνάσιο ήταν στο Μουζάκι. Κάθε Χριστούγεννα όμως οι μαθητές ανέβαιναν στα χωριά τους περπατώντας πολλές ώρες μέσα
στα χιόνια. Ο Τύμπανος ήταν πάντα χιονισμένος. Απίστευτη ταλαιπωρία. Ήθελαν όμως τα Γυμνασιόπαιδα να κάνουν Χριστούγεν-να με τους γονείς τους, τους παππούδες και τ’αδέλφια τους.
Κάθε οικογένεια στη δεκετία του ‘’50’’ είχε 8-10 παιδιά. Όλα μονοιασ-
μένα και αγαπημένα μέσα σ’ένα δωμάτιο ζούσαν. Αυτό το δωμάτιο ήταν και σαλόνι και τραπεζαρία και καθιστικό. Στην άκρη του δωματίου φάνταζε το τζάκι με ξύλα να καίει τον χειμώνα και δίπλα στο τζάκι κουλουριασμένη η γάτα του σπιτιού. Το δωμάτιο στρωμένο με τσόλια
(κουβέρτες) και βελέντζες φιλοξενούσαν όλα αυτά τα άτομα της οικογένειας. Ο ένας δίπλα στον άλλον αραδιασμένα τα παιδιά κοιμόντουσαν ήσυχα χωρίς άγχος χωρίς πολυτέλεια. Όμως ήταν χαρούμενα και ξένοιαστα.
Τα Χριστούγεννα περίμεναν πως και πως. Περίμεναν με χαρά να σφάξουν , να σφάξουν το γουρούνι για να φάνε κρέας, να φάνε τσιγαρίδες, να κάνουν τον πατσά Έτρωγαν τον πατσά λίγο λίγο, άλλα φαγητά δεν είχαν παρά μόνο λίγα φασόλια-τραχανά-πλαστό και κάπου-κάπου έφτιαχναν καμιά πίτα.Περίμεναν τη μεγάλη γιορτή του σφάξιμου του γουρουνιού.Γυναίκες- άνδρες παιδιά έξω στην αυλή του σπιτιού, το κρύο τσουχτερό παρατηρούσαν την ιεροτελεστία του γουρουνιού.Το
σφάξιμο, το κρέμασμα το θυμιάτισμα το γδάρσιμο και την αφαίρεση του λίπους. Περίμεναν να πάρουν το δέρμα του γουρουνιού να φτιάξουν παπούτσια (γουρνοτσάρουχα) . Μόλις γινόταν όλα αυτά γινόταν η τηγανιά. Μοσχοβολούσε όλος ο τόπος. Το λίπος το έλιωναν και το χρησιμοποιούσαν για λάδι στο φαγητό.Το κρέας δεν το έτρωγαν αμέσως όλο. Το έβαζαν μέσα στη λίπα και το έτρωγαν λίγο λίγο όλο το χειμώνα.Με το κρέας έκαναν και τα λουκάνικα τα οποία κρεμούσαν με σχοινί μπροστά από το τζάκι για να στεγνώσουν.
Τα λουκάνικα τα κρατούσαν κρεμασμένα μπροστά στο τζάκι μέχρι της απόκριες.Πως να χορτάσουν τόσα παιδιά που είχε κάθε οικογένεια.
Ήταν ευλογία θεού. Μόνο τα Χριστούγεννα έτρωγαν κρέας.
Οι άνθρωποι ζούσαν απλά και όμορφα όχι μόνο για το σφάξιμο του γουρουνιού τα Χριστούγεννα αλλά και για τον ερχομό του Χριστού.
Περίμεναν πως και πως ν’ ακούσουν την καμπάνα του χωριού τα μεσά-
νυχτα για να πάνε στην εκκλησία ν’ ακούσουν από το στόμα του ιερέα
‘’Χριστός γεννάτε’’. Ν’αγκαλιαστούν και να δώσουν ο ένας στον άλλον πολλές ευχές.
Οι νέοι μας που έχουν Αργιθεάτικες ρίζες που κατοικούν στις πόλεις , ας διαβάσουν αυτά τα λίγα για να μάθουν πως έκαναν Χριστούγεννα εδώ και πολλά χρόνια οι γονείς τους και οι παππούδες τους. Αργιθεάτες άνθρωποι φιλόξενοι !! Άνθρωποι υπερήφανοι για την καταγωγή τους.
Η ταλαιπωρία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα με ζήλο ν’ αναζητούν την μόρφωση για μια καλύτερη ζωή, γι’αυτό υπάρχουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδος Αργιθεάτες επιστήμονες πολλοί.
Αυτά τα λίγα για να θυμούνται οι παλιοί
Και να μαθαίνουν οι νέοι
Τρίκαλα 13-12-2023
Έλλη Τσιρογιάννη
Πρόεδρος Αργιθεατών Τρικάλων
