Η Παγκόσμια Μέρα της Νοσηλεύτριας και του Νοσηλευτή βρίσκει όλους τους νοσηλευτές στα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας, τα ιδρύματα Πρόνοιας, το ΕΚΑΒ, σακατεμένους, με κουτσουρεμένα δικαιώματα, με χιλιάδες οφειλόμενα ρεπό, με εργασιακέςσχέσεις σύγχρονης σκλαβιάς. Για τους Νοσηλευτές η 12η του Μάη δεν είναι γιορτή και δεν θα γίνει ποτέ γιορτή. Ήταν, είναι και θα είναι μέρα τιμής και αγώνων όλων των μαχόμενων
νοσηλευτών, υγειονομικών, που δίνουν τη μάχη να κρατηθούν οι υπηρεσίες
παροχών Υγείας στο λαό, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.
Σήμερα πάνω από 20.000 είναι οι κενές οργανικές θέσεις νοσηλευτριών στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Χιλιάδες είναι οι άνεργοι συνάδελφοι χωρίς επίδομα ανεργίας. Χιλιάδες εργαζόμενοι νοσηλευτές βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της απόλυσης με την λήξη των συμβάσεών τους.
Χιλιάδες μόνιμοι νοσηλευτές δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια σε συνθήκες γαλέρας. Με τις επαγγελματικές ασθένειες και τα ατυχήματα να πολλαπλασιάζονται, όσο εντατικοποιείται η εργασία και με τα μέτρα υγείας και ασφάλειας να απουσιάζουν. Η Κυβέρνηση κοροϊδεύει με την περίφημη «σταθεροποίηση του συστήματος» γιατί η εφαρμογή του θα γίνει με ανακυκλωμένο νοσηλευτικό προσωπικό, με την μετατροπή των νοσοκομείων επιχειρήσεις και των ασθενών σε πελάτες. Τεράστια τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νοσηλευτές και υγειονομικοί
καθημερινά για την λειτουργία του Νοσοκομείου στο Νομό μας. Ο αριθμός νοσηλευτών που εργάζεται καθημερινά στις κλινικές είναι αριθμός προσωπικού ασφαλείας, νοσηλευτές αποσπασμένους από 3 μήνες ως 2 χρόνια, με νοσηλευτές με σχέσεις εργασίας 18μηνα, με προσλήψεις ΕΣΠΑ-ΚΕΛΠΝΟ, χωρίς να γίνονται προσλήψεις μόνιμου προσωπικού κι αυτό γιατί φρόντισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις από το 2012 να εφαρμόσουν τον νόμο της ΕΕ με κατάργηση πάνω από το 40% Οργανικών θέσεων Νοσηλευτών! Οι τελευταίες προσλήψεις Νοσηλευτών κι αυτές με μειωμένο αριθμό από τις Οργανικές θέσεις του Οργανισμού του Γ.Ν.Τρικάλων, έγιναν το 1992!! Όσο και αν αναγνωρίζεται η αυταπάρνηση και οι αντίξοες συνθήκες που καλούνται σήμερα οι νοσηλευτές να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες ανάγκες, η αναγνώριση αυτή εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί ουσιαστικά “χτύπημα στην πλάτη”, καθώς προσφέρουν σ’ ένα Σύστημα Υγείας, που η κυβερνητική πολιτική οδηγεί στην πλήρη εμπορευματοποίηση. Γνωρίζουν ότι η ΕΕ γι’ αυτούς σημαίνει περιορισμό ή και κατάργηση δικαιωμάτων, χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας, εντατικοποίηση της εργασίας, επέκταση της μερικής απασχόλησης, άνοιγμα του δρόμου για την κατάργηση της μονιμότητας, απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωση δωρεάν υπηρεσιών υγείας. Αυτή την αντεργατική πολιτική την εξειδικεύουν οι δήμοι και οι περιφέρειες, που -στο όνομα της αποκέντρωσης- έχουν συμβάλει στην είσοδο των ΜΚΟ και ιδιωτών στην ίδρυση και λειτουργία ιδρυμάτων και κινητών μονάδων χωρίς να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες. Ο μεμονωμένος προσωπικός αγώνας που δίνει κάθε υγειονομικός, να βγει η βάρδια χωρίς απώλειες, να δώσει λύση στα οξυμένα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς που εξετάζονται ή περιθάλπονται στις δομές υγείας, βρίσκει τοίχο όσο δεν ενώνεται με το συλλογικό οργανωμένο αγώνα ενάντια στον κοινό εχθρό -τους μονοπωλιακούς ομίλους και τους καπιταλιστές- όταν δεν αξιοποιεί και την ψήφο του για να πει δυνατά ότι δεν πάει άλλο. Μπροστά σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, οι νοσηλεύτριες και οι νοσηλευτές έχουν ένα μόνον δρόμο. Να ισχυροποιήσουν το ΚΚΕ και τη “Λαϊκή Συσπείρωση” σε όλες τις κάλπες, για να έχουν οι αγώνες αποτελέσματα και προοπτική.
Η Βάσω Μπακάση, Nοσηλεύτρια στο Γενικό Νοσοκομείο Τρικάλων
& υποψήφια στην Περιφερειακή Σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση»
