Έλλειψη νερού, επισιτιστική και ενεργειακή κρίση επιφυλάσσει το μέλλον, αναφέρουν όλοι οι επιστήμονες ανά την υφήλιο.
Έτσι όλες οι χώρες έχουν αποδυθεί σ` ένα πρωτοφανές γεωπολιτικό ανταγωνισμό, προκειμένου να διασφαλίσουν επάρκεια των ανωτέρω.
Στην Ελλάδα ένα κομβικό έργο που εμπνεύστηκαν χαρισματικοί πολιτικοί πριν μισό αιώνα, που θα εξασφάλιζε την άρδευση και την αύξηση της αγροτικής παραγωγής του Θεσσαλικού κάμπου ενώ ταυτόχρονα θα συνέβαλε αποφασιστικά στο ισοζύγιο ηλεκτρισμού με καθαρή ενέργεια της χώρας, καρκινοβατεί στις καλένδες της μεταπολιτευτικής παράνοιας.
Πρόκειται φυσικά για την Εκτροπή του Αχελώου και ειδικότερα για εμάς τους Τρικαλινούς το Φράγμα της Μεσοχώρας, που παρ`ότι θα περίμενε κανείς στη δεδομένη χρονική συγκυρία να είναι στη κορυφή στο τοπικό δημόσιο διάλογο, εντούτοις απουσιάζει επιδεικτικά.
Αναζητείται λοιπόν πολιτική βούληση – Κοινοβουλευτικός η Αυτοδιοικητικός της περιοχής – που θα αναλάβει την ιστορική ευθύνη και θα επαναφέρει το έργο στο προσκήνιο, προωθώντας έτσι την ολοκλήρωσή του.
Γιατί μπορεί τα πανηγύρια να φέρουν ψήφους η όπως είπε κάποτε και ο Χαρίλαος Τρικούπης: “Τα μικρά έργα να δίδουν την επανεκλογή σ` ένα Πολιτικό, τα μεγάλα όμως χτίζουν την υστεροφημία του”.
Κων/νος Κουτσονάσιος.
