Το τραγούδι όχι σαν καλλιτεχνικό προϊόν αλλά σαν εσωτερική ανάγκη έκφρασης της ανθρώπινης φύσης, πρώτιστα αναπαριστά το εσωτερικό ή εξωτερικό μας κόσμο. Ως δημιουργία αυτών των δύο κόσμων σχηματοποιεί, αναπαριστά ή πλάθει ανάλογα με τις δυνατότητές μας καταστάσεις, πρόσωπα και πράγματα.
Ο καθημερινός βίος, η επικαιρότητα, η κοινωνική πραγματικότητα αποτελούν και τα πρώτα γεγονότα που μετασχηματίζονται σε τραγούδι. Ο εγωισμός, ο έπαινος, ο θαυμασμός, ή κριτική, ο έρωτας και το παραμύθι ακολουθούν την επόμενη φάση της δημιουργίας του δικού μας μύθου, της δικιάς μας ιστορίας.
Άνθρωποι που μας επηρέασαν, που μας συγκλόνισαν, που μας παρέσυραν, που ταυτιστήκαμε μαζί τους και κυρίως άνθρωποι που αγαπήσαμε κρυφά «βγαίνουν» μέσα απ’ τα τραγούδια. Έχουν γραφεί τραγούδια για όλα και κυριολεκτικά για όλους, υπαρκτούς και ανύπαρκτους, σημαντικούς και ασήμαντους, ονομαστούς αλλά και ακατονόμαστους, γενναίους και δειλούς, θαυμάσιους αλλά και άχρηστους, εραστές και βιαστές, αλήτες και δανδήδες, καλλιτέχνες και κακοτέχνες, επιστήμονες και ακτήμονες, γήινους και εξωγήινους. Τίποτα δεν σταματά τους δημιουργούς να γράφουν και να ξαναγράφουν την ιστορία από την αρχή, από την μέση, από την άκρη, την δικιά τους ιστορία, μια άλλη ιστορία, πάντα όμως μια ξεχωριστή ιστορία.
Παρακάτω είναι μια ευκαιρία να δούμε εναλλακτικά και παράλληλα τι συντάραξε τις ζωές αυτών των ανθρώπων και πως εκείνοι μέσα και έξω από τα τραγούδια, μας συντάραξαν, μας έβαλαν και μας έβγαλαν απ΄ το κάδρο της πραγματικότητας για να γίνουν τελικά με τον ένα ή άλλο τρόπο οι δικοί μας άνθρωποι, πιο οικείοι απ’ τους οικείους .
- ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ – ΤΣΕ -1974
Ο μεγάλος Μάνος Λοΐζος από τους σημαντικότερους δημιουργούς της παλιάς φρουράς του ελληνικού τραγουδιού με πραγματικές αριστερές πεποιθήσεις και χωρίς δεξιές τσέπες θεωρώ ότι ήταν το κατάλληλο πρόσωπο στην Ελλάδα για να γράψει και να πεί ένα τραγούδι για τον Τσέ Γκεβάρα. Μετά την δικτατορία πλέον κυκλοφορεί ελεύθερα το δίσκο «Τα τραγούδια του δρόμου» που όπως λέει ο τίτλος και όπως χαρακτηριστικά δείχνει και το εξώφυλλο παρακινεί τον ακροατή για κοινωνική δράση, αντίσταση, παιδεία και κυρίως για εσωτερική επανάσταση. Το τραγούδι του Λοΐζου είναι επαναστατικό, δυναμικό και τρυφερό ταυτόχρονα όπως ήταν και ό ίδιος άλλωστε.
2. ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ – ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ – 1969
Στον δεύτερο αυτόν προσωπικό του δίσκο «Το περιβόλι του τρελλού» ο Σαββόπουλος, γίνεται όπως και ό Dylan παλιότερα, ηλεκτρικός και συνάμα ψυχεδελικός (βλέπε εξώφυλλο). Παραδίδει εν μέσω δικτατορίας τραγούδια που παραμένουν έως και σήμερα φρέσκα και επίκαιρα. Το τραγούδι «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη» μόνο για τον Καραϊσκάκη δεν γράφτηκε. Το 1968 ο Σαββόπουλος ήταν με άλλους νέους μαζί στα οδοφράγματα του Παρισιού και οι στίχοι του τραγουδιού του γεννήθηκαν πίσω απ’ αυτά, το παλικάρι του τραγουδιού του δεν ήταν άλλος από τον Τσέ Γκεβάρα στον αρχικό του τίτλο. ‘Όταν όμως ήρθε στην Ελλάδα για να το δισκογραφίσει, ο Πατσιφάς της «Λύρα» πρότεινε στον Σαββόπουλο ν΄ αλλάξει το όνομα του επαναστάτη και να το κάνει προς το ελληνικότερο, Καραϊσκάκης γιατί θα ήταν αδύνατο να περάσει αλώβητο από την λογοκρισία των συνταγματαρχών. Έτσι και έγινε και ο Τσέ μεταμφιέστηκε σε Έλληνα οπλαρχηγό για να πέσει ως Δούρειος Ίππος από την λογοκρισία.
3. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ – ΚΟΡΟΪΔΟ ΜΟΥΣΟΥΛΙΝΙ – 1940
Και φωνές που παρασύρουν πλήθη έχουμε και συνθέτες με καυστικό και επαναστατικό λόγο έχουμε αλλά το ότι θα κάναμε εισαγωγή και θα εξελληνίζαμε το τραγούδι «Κορόιδο Μουσολίνι» από Ιταλία ούτε οι Ιταλοί θα περίμεναν τέτοια κοροϊδία και χλευασμό από την ίδια τους την μουσική παράδοση. Το τραγούδι αρχικά γράφτηκε το 1938 από τον Ιταλό συνθέτη Eldo di Lazzaro (1902-1968) με τον τίτλο “Reginella Campagnola” για να εξυμνήσει τα κάλλη της τσαχπίνας ιταλίδας χωριατοπούλας Reginella. Η επιτυχία του ξεπερνά γρήγορα τα όρια της Ιταλίας, φτάνει στην Ελλάδα όπου το διασκευάζει ο Πωλ Μενεστρέλ, βάζοντας ελληνικούς στίχους στη μουσική του και αναθέτει την ερμηνεία του στη νεαρή τότε Ρένα Βλαχοπούλου, κάτι που δεν έγινε ποτέ. Τότε αναθέτει εκ νέου την ερμηνεία του στον Φώτη Πολυμέρη με τίτλο «Μικρή Χωριατοπούλα». Έχουμε όμως μπει ήδη στο 1940 και η Ελλάδα μπαίνει κι αυτή στον πόλεμο. Ο ταλαντούχος και δαιμόνιος κονφερανσιέ, στιχουργός, ηθοποιός, κυνηγός ταλέντων και άλλα πολλά Γιώργος Οικονομίδης οσμίζεται την επιτυχία, στην δυναμική της μουσικής του και το κάνει πολεμικό άσμα με αρχικό τίτλο «Στην Ρώμη» και το δίνει στον πληθωρικό Νίκο Γούναρη να το ερμηνεύσει. Η επιτυχία όμως έρχεται με την ερμηνεία της Σοφίας Βέμπο ως «Κορόιδο Μουσολίνι» και το καθιερώνει σαν ένα από τα κύρια τραγούδια της νίκης στο Αλβανικό μέτωπο, περνώντας το στην Ιστορία και στην αθανασία . Είναι τέλος τόση η δυναμική του που με διάφορες παραλλαγές γνωρίζει επιτυχία στην Αμερική, στην Γερμανία ακόμα ακόμα και στην …Ιαπωνία.
4. CURVED AIR – MARIE ANTOINETTE – 1972
Από τους Δικτάτορες, στην σκιώδη Αυτοκράτειρα Αντουανέτα. Από το εκτελεστικό απόσπασμα, στην «γοητεία» της γκιλοτίνας. Από τις παρελάσεις με τις δερμάτινες μπότες, στους θεαματικούς χορούς του παλατιού και από τον υπνωτισμένο λαό των φασιστικών λόγων, στο εξαθλιωμένο λαό που ξέρει να τρώει μόνο παντεσπάνι. Η συγκλονιστική και λυρική ερμηνεία της Sonja Kristina σε συνδυασμό με την ατμοσφαιρική κλασικότροπη ενορχήστρωση των Curved Air με κάνει ν’ ακούω από μακριά τον αχό των εξεγερμένων και τα τείχη της Βαστίλης που πέφτουν.
5. WOODY GUTHRIE – BALLADS OF SACCO AND VANZETTI –1960
Ο Woody Guthrie ήταν ένας σπουδαίος ειρηνιστής, κουμουνιστής και ουμανιστής τραγουδοποιός του 20ου αιώνα και δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος από την χωρίς επαρκή στοιχεία εκτέλεση στις 23 Αυγούστου του 1927 των διακεκριμένων Αμερικάνων αναρχικών Ιταλικής καταγωγής, Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti. Σε μια δίκη παρωδία, με την τιμωρία του φόβου για τους επόμενους «ομοίους» των, η εκτέλεση τους πέτυχε το ακριβώς αντίθετο να τους κάνει ήρωες της ανθρώπινης αδικίας και ιδιοτέλειας απ’ άκρη σε άκρη στα πέρατα του κόσμου προκαλώντας πλήθους καταστροφών, διαμαρτυριών και έντονων διαδηλώσεων. Ο Woody Guthrie έγραψε έναν δίσκο μανιφέστο κατά του κρατούντος συστήματος εξουσίας και δικαιοσύνης που στηρίζει την ανθρωποφαγία χωρίς όρια και νόμους. Θα ακολουθούσαν και άλλοι.
Το 1971 το κυκλοφόρησε σε ελληνικούς στίχους του Ρόμπερτ Γουίλιαμς ο Πασχάλης σε μικρό δισκάκι ως «Ευχές για σένα», ξεγελώντας την λογοκρισία της χούντας κάνοντας το γνωστό και στο ελληνικό κοινό.
6. DION – ABRAHAM, MARTIN & JOHN – 1968
Ο Dion DiMucci είναι στην Ελλάδα γνωστός από την πρώιμη Rock-n-Roll περίοδο του με τα διαχρονικά Hits “Runaround Sue” – “The Wanderer”. Στην ώριμη, από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 και μετά, έγραψε και γράφει τραγούδια που φέρουν το βάρος καταστάσεων που ξεπερνούν τα προσωπικά όνειρα και τις ανησυχίες. Ένα τέτοιο τραγούδι είναι και αυτό και παρόλο που στον τίτλο του αναφέρονται τρία ονόματα, αφορά τέσσερα, δύο Αμερικάνους προέδρους και δύο πολιτικούς άνδρες. Είναι οι πρόεδροι Abraham Lincoln (1809-1865), John F. Kennedy (1917-1963) και οι πολιτικοί Martin Luther King Jr. (1929-1968), Robert F. Kennedy (1925-1968) όλοι τους υπερασπιστές της ελευθερίας, της ελεύθερης έκφρασης των ανθρώπων και του ανθρώπινου γένους και οι τέσσερεις απάνθρωπα δολοφονημένοι για το ατίθασο πνεύμα τους. Υπό το βάρος των δολοφονιών των δύο τελευταίων το 1968 γράφεται αυτό το τραγούδι από τον Dick Holler και πρωτοηχογραφείται από τον Dion την ίδια χρονιά με πάθος και ερωτηματικά και με την λαϊκή ρήση ότι «οι καλοί παθαίνουν νέοι». Η ερμηνεία του Dion σε φόλκ-ροκ ύφος με ευρηματική και πλούσια μπαρόκ ενορχήστρωση το στέλνει κατευθείαν στον Νο.4 του Αμερικάνικου Billboard και στο Νο.1 του Καναδικού καταλόγου επιτυχιών και γίνεται έτσι επιτυχία απ’ άκρη σε άκρη σ΄ όλη την Βόρεια Αμερική.
Ο κόσμος ζητά οράματα και λύσεις, είναι μια δεκαετία αλλαγών και διεκδικήσεων.
- DENNIS BROWN – MALCOLM X – 1978
Ούτε ο Malcolm X μπόρεσε ν’ αποφύγει το θρησκευτικό, μιλιταριστικό και ρατσιστικό μένος του Αμερικάνικου παρακράτους πέφτοντας νεκρός στις 21 Φεβρουαρίου 1965 κατά την διάρκεια ομιλίας του στην Νέα Υόρκη. Υπέρμαχος της ελευθερίας και της θρησκευτικής αυτοέκφρασης είχε την ίδια τύχη ακριβώς με τον πατέρα του που πρέσβευε τα ίδια πιστεύω. Ο «μαύρος Σπάρτακος» όπως τον είχε αποκαλέσει η Γαλλική Le Monde υπήρξε πηγή έμπνευσης και οδηγός για χιλιάδες ανθρώπους για να βγούν από την άγνοια στην γνώση, από την απάθεια στην διεκδίκηση, από το σκοτάδι στο φώς. Το κομμάτι του Winston McAnuff, το είπε πρώτα σε δίσκο ο Earl Sixteen το 1976 στην Τζαμάικα αλλά η πιο γνωστή εκτέλεση είναι αυτή του Dennis Brown. Στον δίσκο του Visions of Dennis Brown δεν χρειάζονται πολλά λόγια και σκέψη για να καταλάβει κανείς τα οράματα και τις σκέψεις του. Φαίνεται ξεκάθαρα στο εξώφυλλο που πάνε οι προσκυνητές, σε τι γη βαδίζουν, τι μάχες πρέπει να δώσουν και στην στιβαρή φωνή του Dennis Brown αν υπάρχει ελπίδα.
- HUMAN SEXUAL RESPONSE – JACKIE ONASSIS -1980
Η Jackie Onassis αγαπήθηκε και μισήθηκε από πολλούς, μην πω απ΄ όλους. Δηλαδή εχθροί και φίλοι ασχολήθηκαν μαζί της γιατί κατάφερε αυτό που όλοι κατά βάθος θέλουμε. Να περάσει το δικό της, όλα τ΄ άλλα είναι απλά ιστορία. Έγινε σύμβολο χειραφέτησης, ερωμένης, άπιστης και συζύγου, fashion icon, ταινίες, σήριαλ, βιβλία, αντικείμενο τέχνης και μελέτης. Φυσικά και θα βρίσκονταν τουλάχιστον μια ντουζίνα καλλιτέχνες να γράψουν μουσική και στίχους για εκείνη, τι περισσότερα να ονειρευτεί για τον εαυτό της. Άμα ζούσε … θα ξαναπέθαινε από την ευτυχία της απόλυτης αναγνωρισημότητας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι Βοστωνέζοι Human Sexual Response ζωγραφίζουν με γλαφυρούς στίχους και power-pop ‘80s πινελιές τον μουσικό καμβά της Τζάκι , αλλά ήδη το 1964 την είχε κάνει ονομαστό πίνακα ο Andy Warhol λίγο μετά την δολοφονία του JFK.
9. ALEX CHILTON – DALAI LAMA -1987
Ο πάντα εφευρετικός και πάντα νέος στην ψυχή και στο πνεύμα Alex Chilton, έχοντας παραδώσει το ερωτικό γράμμα “The letter” με τους Box Tops στην δεκαετία του ’60, αποζητά στην δεκαετία του ’80, την ψυχική γαλήνη, την αυτογνωσία, την αυτοπραγμάτωση και την σωτηρία της ψυχής. Στον δίσκο του “High Priest” αφού ανακατεύει ότι συγγενές με την μουσική παράδοση της ποπ-ροκ δραματουργίας από το ’40 και μετά, εξαντλώντας τις μουσικές του επιρροές και αποδίδοντας φόρο τιμής σ΄ όλους τους δημιουργούς που επηρέασαν τις νεανικές του ανησυχίες στο δικό του τραγούδι “Dalai Lama”ως Αρχιερέας “High Priest” εκφράζει το ντεκόρ, την οργάνωση την πειθαρχία, τον κύκλο των πιστών και τις πρακτικές του Dalai Lama στο Θιβέτ και όσοι πιστοί προσέλθετε.
10. BOB MARLEY – SELASSIE IN THE CHAPEL – 1968
Ο Bob Marley ήταν ο άνθρωπος που έβαλε την μουσική ρέγγε στον παγκόσμιο χάρτη ισότιμα με τις άλλες μουσικές και πολλές φορές εξαιτίας του δικού του ταλέντου και της προσωπικότητας του ίσως και λίγο παραπάνω, καθώς η μουσική του σε πολλές περιπτώσεις λόγω του ρυθμού, της δυναμικής των στίχων του και του διονυσιακού χαρακτήρα της ενίοτε ξεσηκώνει ανθρώπους και συνειδήσεις κάνοντας μικρά θαύματα. Ο Bob Marley στην δεκαετία του ’60 συνέδεσε την Τζαμάικα , την μουσική ρέγγε, και τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, με τον «Ρασταφαριανισμό» το πολιτικό και θρησκευτικό κίνημα που γεννήθηκε από τον «προφήτη» Markus Garvey (1887-1940) με κεντρική ιδέα την επιστροφή των μαύρων στην Αφρική. Η θρησκεία αναμιγνύει χριστιανικές ιδέες, χορτοφαγία, κάνναβη, διαλογισμό, κοινωνικό ιδεαλισμό και τον αυτοκράτορα της Αιθιοπίας Χαϊλέ Σελασιέ ως αυτόκλητο μεσσία των Ρασταφάρι. Ο Bob Marley ήταν ο καλλίτερος ιεροκήρυκας του και αυτός που με θρησκευτικό πάθος και πίστη τραγούδησε «Σελασιέ είσαι η εκκλησία μας» με τρόπο που έδεσε τον ρέγγε ρυθμό με τα νέγρικα spirituals και τον αφρικάνικο παγανισμό ώστε να εξυμνήσει τον «Υιό» του δικού τους θεού και όταν ο Χαϊλέ Σελασιέ ανέλπιστα επισκέφθηκε την Τζαμάικα στις 21 Απριλίου 1966 υποσχέθηκε, στους χιλιάδες συρρέοντες πιστούς, λύσεις και επιστροφή στα Πάτρια. Πολλοί στήθηκαν από τότε στο λιμάνι της Kingston Town περιμένοντας το πλοίο για την Αφρική. Μερικοί παραμένουν και θα περιμένουν για πολύ ακόμα.
11. MODERN LOVERS – PABLO PICASSO -1977
Στο “Pablo Picasso” του Jonathan Richman και των Modern Lovers που ηχογραφήθηκε το 1972 αλλά κυκλοφόρησε το 1977, ακούμε το πάθος του εικοσάρη Richman που με την καθοδήγηση του John Cale των Velvet Underground στο στούντιο εκκολάπτει έναν νέο proto-punker Lou Reed που τραγούδα για τον Πάμπλο Πικάσο μέν αλλά όχι για την δυναμική του πάνω στον καμβά μα για την τεχνική και την επιρροή του σπουδαίου ζωγράφου πάνω στις γυναίκες. Κάθε είδους γυναίκες που απλώς δεν μπορούν ν’ αντισταθούν στο πάθος και στην μεγάλη… τέχνη του Πικάσο.
12. NEIL SEDAKA – OH! CAROL – 1959
Για τον Oh! Carol του Neil Sedaka δεν έχουμε να πούμε και πολλά πράγματα αφού το τραγούδι, η μελωδία και η ζεστή φωνή του είναι γνωστά και η διεθνής καριέρα του εύκολα αναγνωρίσιμη. Το τραγούδι έγινε παγκόσμια Νο.1 επιτυχία αφού ο νεανικός έρωτας που εξέφρασε ο 18χρονος Sedaka στην Carol ήταν και αθώος και ανεπιτήδευτος. Το ενδιαφέρον εδώ βρίσκεται σε ποια Carol αναφέρεται ο Neil Sedaka. Βγάζουμε εύκολα το συμπέρασμα ότι πρόκειται πιθανόν για κάποια συμμαθήτρια του, αλλά ποιά Η συμμαθήτρια δεν είναι άλλη από την επίσης διάσημη τραγουδίστρια Carol King . Η απάντηση στο τραγούδι του, ήρθε την ίδια χρονιά όταν ο άνδρας που την είχε μόλις παντρευτεί, ο Gerry Goffin, κορυφαίος συνθέτης κι εκείνος, της έγραψε το Oh! Neil. Οι Αμερικάνοι ξέρουν να ξεπερνούν εύκολα τέτοιες αθώες στιγμές, αν υπάρχουν και μερικά εκατομμύρια πωλήσεις από πίσω, ξεχνάς ακόμη πιο εύκολα.
13. DIRE STRAITS – CALLING ELVIS – 1991
Άμα σκεφτούμε πόσα τραγούδια μπορεί να έχουν γραφτεί για τον Elvis, να τον εξυμνούν, να τον ερωτεύονται, να τον σκέφτονται, να το ακουμπούν, να τον χαϊδεύουν, να τον αναφέρουν απλώς ή να τον υπονοούν, θα ζαλιστούμε στο μέτρημα. Το συγκεκριμένο τραγούδι όμως των Dire Straits έχει λίγο διαφορετικό σκοπό και μουσικό ύφος. Επιθυμεί να καλέσει τον Elvis εν έτει 1991 από τον …τάφο στα εγκόσμια. Ο Mark Knopfler που το έγραψε, χωρίς να μας λέει με ξεκάθαρο τρόπο πως θα γίνει αυτό, ήξερε πως έγραφε ακόμη μια μεγάλη επιτυχία για να συντηρήσει τον μύθο του Βασιλιά.
14. SPARKS – EDITH PIAF (SAID IT BETTER THAN ME) – 2017
Οι αδελφοί Ron και Russell Mael ή αλλιώς Sparks δεν ήταν ποτέ εύκολη περίπτωση ούτε για τους οπαδούς τους ούτε για τους κριτικούς. Προκλητικοί, θεατρικοί, καινοτόμοι που ξεκίνησαν σαν Glam-rock για να παρασύρουν με το ταλέντο τους τα μουσικά πλήθη σε ποικίλους μουσικούς και θεατρικούς τόπους . Ένα ντουέτο που η μίξη της περσόνας Ziggy Stardust του David Bowie και οι φαλτσέτο ερμηνείες του Russell Mael αλά Freddy Mercury σε συνδυασμό με την μπουρλέσκ θεατρικότητα του επί σκηνής έδωσαν νέα διάσταση στην δημιουργία ιδιόμορφων show . Το video-clip του κομματιού δείχνει την θέση πού έχει η Edith Piaf στην καρδία των Sparks και το πώς αντιμετωπίζουν οι ίδιοι το θεατρικό τραγούδι σαν ένα παραμύθι για τα μάτια, ένα σενάριο για τ’ αυτιά, μια ιστορία και μια ερμηνεία που πολλά γκρουπ του σήμερα θα ήθελαν να γράψουν και οι Sparks το κάνουν με το τόση άνεση χωρίς να φαίνονται τα 50 χρόνια καριέρας που τους βαραίνουν.
15. HOLLIES – KING MIDAS IN REVERSE – 1967
Οι Hollies όπως και τ’ άλλα Αγγλικά γκρουπ της Βρετανικής εισβολής στην Αμερική ευθύνονται για κάποια από τα πιο όμορφα τραγούδια της δεκαετίας του ’60. Ένα από αυτά ήταν και το “King Midas in reverse” καταμεσής του καλοκαιριού της αγάπης το 1967 και τραγούδι προπομπός του δικού τους ψυχεδελικού άλμπουμ “Butterfly”. Το τραγούδι γράφτηκε από τον Graham Nash τότε μέλος των Hollies αλλά σε μας περισσότερο γνωστός από την μετέπειτα πορεία του στην Αμερική σαν μέλος των Crosby, Stills, Nash and Young ή από την σόλο του καριέρα. Το υπέροχο “King Midas in reverse” διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά μιας ψυχεδελικής μπαλάντας που σέβεται τον εαυτό της, την εποχή και τους ακροατές αφού έχει ν’ ανταγωνιστεί πάμπολλα υπέροχα τραγούδια που βγαίνουν εκείνο τον καιρό. Η ιστορία του βασιλιά Μίδα της Φρυγίας με το αρχικά μοναδικό χάρισμα να μετατρέπει οτιδήποτε πιάνει σε χρυσό που σύντομα καταλαβαίνει ότι εξελίσσεται σε κατάρα, κυνηγά όλους εμάς τους ανθρώπους από τον πλουσιότερο ως τον πιο φτωχό που δεν ξέρουμε να χαρούμε τις απλές ευτυχισμένες στιγμές που περνούν από μπροστά μας και ματαιοδοξούμε και βασανιζόμαστε στην ιδιοτέλεια και την απληστία. Οι Hollies αυτή την ταυτόχρονα με το χάρισμα κατάρα του βασιλιά Μίδα επισημαίνουν και λένε στο τραγούδι ότι πρέπει μάλλον να βλέπουμε τα πράγματα και λίγο από το ανάποδο. Και ο νοών, σωθήσεται.
ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΒΟΛΟΓΚΑΣ
