“Ο καυγάς για το θεαθήναι”
Η αφαίρεση της βρύσης στην Ασκληπιού προκάλεσε μία πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα σε εκπροσώπους των κομμάτων που απαρτίζουν το δημοτικό συμβούλιο. Το ωραίο είναι ότι σε αυτή την αντιπαράθεση, προβάλλεται και από τους μεν και από τους δε κατά βάση το αισθητικό κομμάτι πάρα το πρακτικό. Ο καυγάς για να καταλάβετε γίνεται περισσότερο για το αν αποτελούσε η βρύση πολιτιστικό σημείο αναφοράς ή όχι και λιγότερο για την πρακτική χρησιμότητα της βρύσης.
Προβάλλεται το θεαθήναι εις βάρος της ουσίας. Η αισθητική είναι υποκειμενική υπόθεση και το συγκεκριμένο γλυπτό του Ζογγολόπουλου σε άλλους μπορεί να αρέσει σε άλλους όχι. Αντίθετα το νερό ως βασικό αγαθό σιγά-σιγά εξαφανίζεται και ειδικά τώρα το καλοκαίρι θα πρέπει να το πληρώνουμε 2 με 3 ευρώ ημερησίως για να το απολαμβάνουμε.
Αντί λοιπόν οι κύριοι της αντιπολίτευσης να εστιάσουν στο γιατί (αν η βρύση δεν πληρούσε τις προδιαγραφές όπως άφησε να εννοηθεί σήμερα ο Δήμαρχος), όλα αυτά τα χρόνια η δημοτική αρχή δεν προέβη στις κατάλληλες παρεμβάσεις ώστε να καταστεί λειτουργική, αναλώνονται σε επιχειρήματα θυμικού περί παιδικών αναμνήσεων και σαχλαμάρες.
Εν τέλει το πρόβλημα δεν είναι το γλυπτό καλώς να μπει. Το πρόβλημα εστιάζεται στο γεγονός ότι όλες οι δημοτικές αρχές ξηλώνουν συνεχώς κοινόχρηστες βρύσες χωρίς να τις αντικαθιστούν και στο τέλος δεν θα υπάρχει καμία στην πόλη μας να πίνουμε δωρεάν νεράκι.
Telis Kerasovitis
