Από τον Στέργιο Βολόγκα
Με αφορμή την Εθνική μας Εορτή στις 25 Μαρτίου, που δεν «τά ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» των Τούρκων στο Αιγαίο ή αλλού, αλλά ο φόβος του κορωνοϊού, τα μεγαλεπήβολα σχέδια της κυβέρνησης περιορίστηκαν σε μερικούς «υψηλούς» καλεσμένους, την στρατιωτική παρέλαση, την περιήγηση στην Εθνική Πινακοθήκη, το επίσημο –αποστάσεων- γεύμα, μερικά ντοκιμαντέρ στην TV για το 1821 και ένα πότ-πορί από παρελάσεις του παρελθόντος διανθισμένο με παλιά Επίκαιρα.
Βέβαια παρακολουθώντας όλ’ αυτά στα κανάλια – ως ελεύθεροι πολιορκημένοι στην οικία μας – οι «κοπτοράπτες» της TV δεν παρουσίασαν την πορεία της Ελληνικής Επανάστασης αλλά μάλλον με δεξιοτεχνικό τρόπο παρουσίασαν τα «200» χρόνια δεξιάς μαζί με την επιρροή και την επιβολή των ξένων δυνάμεων αρχής γενομένης της Επανάστασης του ’21.
Το να «περάσει» η Επανάσταση από τα κρεβάτια της ΜΕΘ στο κρεβάτι της προπαγάνδας ήταν αναμενόμενο.
Τον πραγματικό αέρα της Επανάστασης μάλλον τον εξέφρασαν τα άλογα της παρέλασης που αγέρωχα «διαμαρτυρήθηκαν» έμπροσθεν των επισήμων. Όσο για το «Επαναστατικό» ντεφιλέ της προέδρου της επιτροπής «Ελλάδα 2021» Γιάννας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη που άλλοτε ξεχώρισε με την επίσκεψη της στην Αρεόπολη, ως Μανιάτισσα επαναστάτρια που συναντά τον «Κολοκοτρώνη», άλλοτε ως “Lady G” που «κλέβει» τις ενδυματολογικές εντυπώσεις από την πάλαι ποτέ βασίλισσα Αμαλία και τέλος ανήμερα της 25ης Μαρτίου με εντυπωσιακή ομολογουμένως “Fusion” εμφάνιση, από Ηπειρώτικο πιρπιρί, Γιαννιώτικη ασημένια πόρπη και Πελοποννησιακό ντουλαμά -όλα χειροποίητα- κατατρόπωσε και αιφνιδίασε τα ΜΜΕ και τους ξένους καλεσμένους. Ο μόνος που «στάθηκε» άξια απέναντι της –κι ας είχε διακοσμητικό ρόλο- ήταν ο Σκωτσέζος ακόλουθος του πρίγκιπα Κάρολου με το παραδοσιακό κιλτ και τις άσπρες γκέτες.
Ο σχολιασμός της από τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναλύθηκε και καυτηριάστηκε πολυτρόπως. Δεν θα διανθίσω άλλο τα όποια σχόλια, αλλά θα ανασύρω από τα «βαρύ» και πλούσιο λαογραφικό μουσικό παρελθόν της χώρας δύο παραδοσιακά Πελοποννησιακά τραγούδια, με κοινή ρίζα με την βοήθεια του καλού φίλου Νίκου που μου τα θύμισε. Το ένα είναι η «Σουλιμιώτισσα» από το Άνω-Δώριο Μεσσηνίας πού έχει πει και η Ροζα Εσκενάζυ το 1934 και το άλλο με κοινή ρίζα και παρόμοιους στίχους, το «Στα Βέρβενα στα Δολιανά» από την Κυνουρία-Αρκαδίας που έχει καταγράψει το 1972 και πει η Δόμνα Σαμίου στον δίσκο «Τα τρία αγαθά της Γής»-2006.
Ο λαός πάντα έχει τον τρόπο να «γράφει» και να άδει χωρίς «περικοπές», βρίσκοντας πάντα τον πιο έξυπνο και ευθύ τρόπο.
– ΣΤΑ ΔΕΡΒΕΝΑ, ΣΤΑ ΔΟΛΙΑΝΑ – Σουλιμιώτισσα –
Στα Βέρβενα, στα Δολιανά, κυρά μου Δε φταίνε τα γλυκά κρασιά
και στον ωραίον τόπο, κει π’ αρέσει των ανθρώπων. Ωρέ δε φταίν’ τα παλικάρια
Εκεί ’ναι τα γλυκά κρασιά, κυρά μου Σουλιμιώτισσα κυρά μου
τα ωραία παλικάρια, κιτρολεμονιάς κλωνάρια. Μου χεις κάψει την καρδιά μου
Το πίνουν νιές, το πίνουν γριές, κυρά μου
Τα φταίνε Σουλιμιώτισσα
το πίνουν παντρεμένες, χήρες κι αρρεβωνιασμένες.
Που φάνουν το φτιασίδι Σουλιμιώτισσα
Δε φταίνε το γλυκά κρασιά, κυρά μου Σουλιμιώτισσα για σένα
τα ωραία παλικάρια, κιτρολεμονιάς κλωνάρια. Άφησα τη μάνα μου μ’ εγέννα
Μον’ φταίνε οι Βερβενιώτισσες, κυρά μου Το βάζουνε κι οι παπαδιές
κι οι Βερβενιωτοπούλες, βάι πανάθεμα τες ούλες. Μωρέ ν’αφήσουν τους παπά
τους παπάδες Σουλιμιώτισσα
Σουλιμιώτισσα σουλτάνα
Θε να κοιμηθούμε αντάμα.
Όλη αυτή ή «αναβίωση» -λόγω της ημέρας- της παραδοσιακής ενδυμασίας που θύμισε όταν παιδί μάζευα γραμματόσημα. Εκεί με την Ελλάδα «στο γύψο» ξεκίνησαν τα ΕΛΤΑ μια σειρά γραμματοσήμων με παραδοσιακές Ελληνικές ενδυμασίες μεταξύ 1972-1974.
Η σειρά πρέπει να απαρτίζονταν από 36 συνολικά γραμματόσημα από διάφορες περιοχές της Ελλάδος, που μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Νομίζω ότι καλό είναι να θυμηθούμε εκείνη την όμορφη σειρά, χωρίς υποσημειώσεις. Έχω την εντύπωση πω η σειρά συνεχίστηκε διαφορετικά στα 1976 και το 2019 με μια σειρά ως «Τα κουστούμια της Μεσογείου». Έτσι σίγουρα «ταξίδεψε» το ελληνικό στοιχείο σ’ όλο τον κόσμο.
Για να μην ξεχάσω και τους άλλους λαούς και τις παραδόσεις τους, κάπου στην δεκαετία του ’70 οι σοκολατοβιομηχανίες «ΜΕΛΟ» & «ΙΟΝ» φρόντισαν με τις σοκολάτες και τις γκοφρέτες που κυκλοφορούσαν τότε να προσπαθήσουν μέσα από δημιουργικά άλμπουμ να δώσουν στα παιδιά ψήγματα ιστορίας, γεγονότων, ανακαλύψεων, ψυχαγωγίας, παραγωγικής ανησυχίας και να κάνουν δημιουργικό εμπόριο. Ένα από τα πολλά άλμπουμ με χαρτάκια συλλογής ήταν και το άλμπουμ της «ΜΕΛΟ» -«Άλμπουμ Εθνικών Ενδυμασιών όλου του Κόσμου» κάπου αρχές του ’70.
Μέσα από 135 κάρτες κρατών και αντίστοιχων χαρακτηριστικών ενδυμασιών μας ξεναγούσε για λίγο εκεί που και το ιντερνετ σήμερα δύσκολα μας πάει.
Επειδή το δικό μου άλμπουμ από κείνη την εποχή έχει αρκετά κενά «χαρτάκια» προτίμησα μερικές φωτογραφίες και ένα κατατοπιστικό video.
Η επανάσταση ξεκινά πάντα από μέσα μας, τώρα τι χρώμα και τι φορεσιά θα έχει αυτό είναι το τελευταίο πράγμα, αν έχουν παρθεί οι αποφάσεις.
ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΒΟΛΟΓΚΑΣ
