“Από τις παχιές αγελάδες των χωματερών, στις ισχνές αγελάδες και στη φτωχοποίηση” – Γράφει ο Αριστοτέλης Κερασοβίτης.
Πιθανόν οι περισσότεροι θα γνωρίζετε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εδώ και χρόνια εφαρμόζει την περίφημη Κοινή Αγροτική Πολιτική κοινώς ΚΑΠ που σκοπό έχει την στήριξη και την σταθερότητα των τιμών των αγροτικών προϊόντων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Για να εκπληρωθεί όμως αυτός ο στόχος απαιτείται ο δραστικός έλεγχος των πλεονασμάτων ώστε να σταθεροποιηθούν οι πτωτικές πιέσεις στις τιμές και να αποφευχθεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αρχική ιδέα ως σκέψη φαίνεται καλή όμως η υλοποίησή της στην πράξη όταν εφαρμόστηκε στη χώρα μας αποδείχθηκε κάκιστη διότι επιλέχθηκαν οι συνηθέστεροι και ευκολότεροι δρόμοι, δηλαδή οι εξής δύο:
1) Καταστροφή των πλεονασματικών ποσοτήτων.
2) Επιδοτήσεις για αποχή από την παραγωγή.
Και οι δύο μέθοδοι που εφαρμόστηκαν ήταν για την Ελλάδα θλιβερές και καταστροφικές. Θλιβερές γιατί την περίοδο των παχέων αγελάδων αντί να διοχετεύουμε τα πλεονάσματα των αγροτικών προϊόντων σε φτωχές χώρες που αντιμετώπιζαν το φάσμα της πείνας (ακόμη και σε συμπολίτες μας που τα είχαν ανάγκη και τα στερούνταν) εμείς τα πετούσαμε στις χωματερές. Καταστροφικές γιατί ενώ η ευρωπαϊκή οδηγία ήταν να μην παράγουμε συγκεκριμένα προϊόντα που ήταν πλεονασματικά, οι “ευφυέστατοι σωτήρες μας” εφάρμοσαν την οδηγία με λανθασμένο και παραπλανητικό τρόπο με αποτέλεσμα να σταματήσουμε να παράγουμε ως χώρα σχεδόν τα πάντα και να καταστραφεί ολοκληρωτικά η παραγωγική γεωργική ικανότητα μας.
Αυτή η μικρή αναδρομή στο παρελθόν, αναδύθηκε από το υποσυνείδητό μου ως κύρια εικόνα της σημερινής κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα παρά την προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια για την ανασύσταση της Γεωργικής οικονομίας. Κι αυτό γιατί ενώ βαδίζουμε πλέον ως λαός ολοταχώς στην περίοδο των ισχνών αγελάδων και στην φτωχοποίησή μας, εισπράττουμε από την μια την ύβρη του παρελθόντος (όταν πετάς τρόφιμα είναι ύβρις απέναντι στην ίδια τη ζωή) και από την άλλη την διαχρονική ανικανότητα των κυβερνώντων όχι μόνο στην διαχείριση κρίσεων όπως συμβαίνει σήμερα αλλά και την παντελή έλλειψη αντίληψης και οργάνωσης των θεσμικών δομών της κοινωνίας μας.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν.
Αριστοτέλης Κερασοβίτης
