Δεν είχαμε επίθεση, μείναμε και από άμυνα!
Γράφει: Ο Χρήστος Γκίμτσας
Εκεί, κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά, το μαγαζί βαράει διάλυση. Όλα αυτά που συμβαίνουν σ’ αυτό το κόμμα, μου θυμίζουν την ταινία «Θα χυθεί αίμα».
Γιατί ότι και να γίνει από εδώ και πέρα, ένα είναι σίγουρο: Θα πέσουν κεφάλια. Το λέει και ο Μακιαβέλι, το δίδαξε και ο Ιωσήφ από την Γεωργία.
Κατά πως φαίνεται, εκεί μέσα τους νοιάζει ποιός θα είναι ο διευθύνων σύμβουλος, ποιός ο ταμίας και ποιός ο υπεύθυνος των παραγγελιών. Το ότι σε λίγο μέσα στο μαγαζί δεν θα μπαίνει ψυχή, δεν τους νοιάζει .
Και εδώ που τα λέμε, ούτε εμάς!
Από την άλλη, ο γείτονας και διαχειριστής της σοσιαλιστικής μπουτίκ, Ανδρουλάκης, εκείνο που τον ενδιαφέρει, είναι να γίνει το δεύτερο τη τάξει κόμμα στην βουλή. Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται , αυτός δεν χαμπαριάζει γιατί λίγοι από την εκλογική πελατεία που σκορπά, περνά την δική του πόρτα.
Κάποιος πρέπει να του πει, πως με παλαιολιθικές πολιτικές και ιδεολογίες, δεν πρόκειται να δει προκοπή.
Η μπάρα με τους αναποφάσιστους στις σφυγμομετρήσεις θα μεγαλώνει συνέχεια, και αυτός θα μείνει με την απορία και το γιατί στα χείλη.
Το κόμμα της Εργατικής Τάξης, ετοιμάζεται για την επόμενη επαναστατική εκδρομή μεταξύ Περισσού και πλατείας Συντάγματος, για να μας θυμίζει ότι αλλαγή δεν γίνεται μέσα στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Και κυρίως χωρίς Λαϊκή Δημοκρατία.
Οπότε, πιάσε το αυγό και κούρευτο.
Οι υπόλοιπες παράγκες του 3-4% παλεύουν για την επιβίωση (την δική τους, όχι την δική μας!) , δίνοντας μάχες χαρακωμάτων με λαϊκισμούς και ψαρεύοντας στα θολά νερά.
Οπότε τι απομένει;
Το Μητσοτακαίικο σούπερ μάρκετ του «σαράντα ένα τακατό», ακλόνητο, που κατάφερε να γίνει κοινοβουλευτικό μονοπώλιο.
Ότι θέλει αποφασίζει και ψηφίζει ο Κυριάκος , και λογαριασμό δεν δίνει.
Ακόμα και σε «εξοπλιστική διπλωματία» καταφεύγει προκειμένου να μαλαγανίσει τον Μεγάλο Αδελφό, προς μεγάλη ικανοποίηση της Lockheed των f16 και των f35, με τις χρυσές παραγγελίες που εξασφάλισε από Ελλάδα και Τουρκία.
Και δεν βρίσκεται ένας άνθρωπος να χτυπήσει το χέρι στο έδρανο και να τον ρωτήσει πως, γιατί και πόσο κοστίζουν τα ριμάδια τα εξοπλιστικά. Για να το μάθουμε και εμείς οι φουκαράδες, την στιγμή που στεγνώνουμε το σκατό μας, προκειμένου να πλησιάσουμε τον πάγκο με την φέτα και το κεφαλοτύρι!
Κατά τα άλλα, η κοινωνία στα κάγκελα.
Οι αγρότες αντί να είναι στα χωράφια και να οργώνουν, βρίσκονται στην άσφαλτο και μαρσάρουν τα τρακτέρ.
Οι θεσμοί της υγείας και της παιδείας ζουν ηρωικές μέρες κατάρρευσης και αποσάθρωσης.
Ο μέσος Έλληνας μπαίνει στο σούπερ και του κόβονται τα πόδια καθώς κοιτάει τις πληθωριστικές τιμές στα ράφια.
Υπάρχουν όμως και μερικά πράγματα που πάνε καλά έως εξαιρετικά καλά:
Οι τράπεζες , ζωή να έχουν, από χρόνο σε χρόνο βλέπουν και περισσότερα κέρδη.
Το χρηματιστήριο, πήρε την ανηφόρα.
Οι εταιρείες παραγωγής και διανομής ενέργειας , πάνε εξαιρετικά. (Εκεί να δεις λεφτά με ουρά!)
Αλλα γλέντια στο τραστ που ελέγχει την αγορά των τροφίμων και των ειδών πρώτης ανάγκης, με τα κέρδη τους.
Σε ένα καφενείο που εκτός από αθλητικά, μιλάνε και για τα πολιτικά, ένας τύπος ρώτησε ένα φίλο του, φανατικό ποδοσφαιρόφιλο και γαύρο, ποιά είναι η γνώμη του για όλα αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία.
Εκείνος μετά από ένα βαθυστόχαστο ρούφηγμα από τον εσπρέσο που είχε μπροστά του, απάντησε με την μόνη γλώσσα που γνωρίζει:
«Εκεί στην Βουλή, δεν είχαμε που δεν είχαμε επίθεση, μείναμε και από άμυνα. Ρόμπα μας έκανε ο Κυριάκος»
Ποίο τέλεια περιγραφή της ανοχύρωτης κοινωνίας, δεν θα μπορούσα να φανταστώ.
Christos.gim@gmail.com
