Κείμενο παρέμβαση του Δημήτρη Παπαθανασίου στο 2ο συνέδριο ΤΟΥ ΜέΡΑ25

Για την Ανασυγκρότηση της Αριστεράς

5 Δυσάρεστες Διαπιστώσεις

5 Αισιόδοξες Σκέψεις

Το κείμενο υπήρξε η παρέμβαση του Δημήτρη Παπαθανασίου στη θεματική ενότητα «Στρατηγική-Θέσεις» του 2^ου Διαβουλευτικού Συνεδρίου του ΜέΡΑ25, που διεξήχθη στην Αθήνα 8-10 Δεκεμβρίου.

Η μάχη της Άνοιξης  του 23 δόθηκε, αλλά χάθηκε με οδυνηρές συνέπειες.

Στο ερώτημα «γιατί χάθηκε», οι αποφάσεις και τα συμπεράσματα της Κεντρικής μας Επιτροπής έδωσαν κάποιες απαντήσεις.

Χάθηκε λόγω των ψηφοδελτίων μας;

-Μα ήταν τα πληρέστερα της σύντομης ιστορίας του ΜΈΡΑ25.

Χάθηκε λόγω των συμμαχιών μας;

-Μα ήταν αυτές που έδωσαν προωθητικό ρόλο στις παρεμβάσεις μας.

Χάθηκε λόγω της «απουσίας» εσωτερικής δημοκρατίας όπως κατήγγειλαν όσοι-ες έψαχναν από πριν θέση στα ψηφοδέλτια ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ;

-Μα «κουραστήκαμε» να συζητάμε προεκλογικά ακόμα και την παραμικρή μπροσούρα προεκλογικού φυλλαδίου και τις τακτικές μας επιλογές.

Χάθηκε λόγω της αμφισημίας μας απέναντι σε μια πιθανή συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ;

-Μα τα «7 σημεία» υπήρξαν το ισχυρότερο όπλο στην προεκλογική μας πρακτική, όπως και τώρα που επικαιροποίηθηκαν σε 10.

Η από την πλευρά του μιντιακού συστήματος και της άρχουσας τάξης των ολιγαρχών «δαιμονοποίηση» των στρατηγικών μας προσανατολισμών, των μεταβατικών μας αιτημάτων για το ξεπέρασμα της κρίσης, αλλά και του ηγετικού πολιτικού μας προσωπικού, ιδίως του Γιάνη Βαρουφάκη, σε συνδυασμό με ένα ιδιότυπο «μικρομεγαλισμό» σημαντικής μερίδας της ηγεσίας μας, τις σημαντικές οργανωτικές μας αδυναμίες, μας έφεραν στο 2,6% και εκτός της νέας κοινοβουλευτικής σύνθεσης, παρά την ομολογουμένως πετυχημένη μας παρουσία την περίοδο 2019-2023, μέσα και έξω από τη Βουλή.

Στην αυγή του `24 χρήσιμο λοιπόν είναι να αναλογιστούμε πέντε δυσάρεστες διαπιστώσεις:

1. Η Ροπή της κοινωνίας, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, σε ένα άκρατο και αχαλίνωτο νεοσυντηρητισμό. Διαμορφώθηκε, παγιώθηκε και εντείνεται η επιχείρηση του 1% να χαλιναγωγήσει το 99, ακόμα και μέσα από ξεκάθαρες  κρυπτοφασίζουσες κοινωνικές συμπεριφορές και πολιτικά μορφώματα (ναυάγιο της Πύλου, φράκτης στον Έβρο, δολοφονίες Ρομά από αστυνομικούς, Σπαρτιάτες, ακροδεξιά πτέρυγα ΝΔ).
2. Η Αδυναμία κοινοβουλευτικής μας παρέμβασης την τρέχουσα περίοδο, που θα πρέπει να μας κάνει να εξετάσουμε αν πράγματι εξαντλήσαμε τις δυνατότητες που μας έδινε το αστικό σύστημα διακυβέρνησης, όταν διαθέταμε 9 και αργότερα 6 βουλευτές, όχι μόνο στο κέντρο των εξελίξεων, αλλά και σε κάθε μήκος και πλάτος της επικράτειας.
3. Η Συρρίκνωση της κοινωνικής Αριστεράς, με επακόλουθο την αποδυνάμωση της κινηματικής διάθεσης και των οργανωτικών δυνατοτήτων ενός κόσμου που πρωτοστάτησε στην εξέγερση του «Δεκέμβρη του Αλέξη» και μετά στις «πλατείες» και στα συλλαλητήρια του «ΟΧΙ».
4. Η κάθετη και οριζόντια Απουσία κάθε ουσιαστικής αντιπολίτευσης απέναντι στην μονοκρατορία του άκρατου φιλελευθερισμού, του πολιτικού λόγου και των πρακτικών του συστήματος Μητσοτάκη, που πρώτοι στοχευμένα και πετυχημένα αποκαλέσαμε «Μητσοτάκης Α.Ε.».
5. Η χειρότερη διαπίστωση όλων είναι ότι δυστυχώς, όλα αυτά θα συνεχιστούν μεσοπρόθεσμα και για αυτό θα πρέπει να κρατάμε μικρό πολιτικό καλάθι και κυρίως το να Μιλάμε για την Αριστερά δεν αρκεί. Πρέπει πρωτίστως να Πράττουμε Αριστερά.

Οδηγούμαστε συνεπώς προς την Ιταλοποίηση  της Αριστεράς και στη χώρα μας ; Είναι όλα «μαύρα»;  Η απάντηση είναι ότι αν ήταν όλα μαύρα και σκοτεινα, δεν θα ήμασταν εδώ.

Για την ανασύνταξη της Αριστεράς για την οποία πρέπει πλέον να εργαστούμε, πράγματι μπορούμε να κάνουμε πέντε αισιόδοξες σκέψεις.

1. Η πολιτική ρευστότητα στο χώρο της δεξαμενής του 61,3 % θα αρχίσει αργά ή γρήγορα να παράγει νέα ιδεολογικά δεδομένα. Όσο οι Κασσελάκης και οι λοιποί επίγονοι του Αλέξη Τσίπρα θα αδυνατούν να δίνουν διέξοδο στις αναζητήσεις του κόσμου που στήριξε ακόμα και τη δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ , δημιουργούνται οι συνθήκες ώστε να είμαστε εμείς που θα αποτρέψουμε και άλλον κόσμο «να πάει σπίτι του» και να πάνε να συναντήσουν  αυτούς που βρίσκονται εκεί από το καλοκαίρι του 2015.
2. Δεν αρκούν όμως τα «λάβαρα» του δημοψηφίσματος και ο αντιμνημονιακός μας λόγος για να τα καταφέρουμε. Πρέπει να ανακαλύψουμε νέα εργαλεία για να φέρουμε αυτό τον κόσμο και πάλι στην δική μας Αριστερά. Χωρίς να δίνουμε «συγχωροχάρτια», πρέπει να χρησιμοποιήσουμε νέους τρόπους προσέγγισης και επανεργοποίησης  του κόσμου που φεύγει από τον καθολικά πλέον απαξιωμένο ΣΥΡΙΖΑ. Αν συνεχίζουμε να τους «μαστιγώνουμε» για την περίοδο 2015-19, κάνοντας τους να αισθάνονται συνένοχοι για τις επιλογές της πολιτικής τους ηγεσίας, τότε το επόμενο βήμα τους θα είναι η πολιτική αποστράτευση και όχι η συστράτευσή τους στον κοινό πολιτικό αγώνα.
3. Η συνέχιση και η ένταση των καλών πρακτικών στήριξης ακηδεμόνευτων μαζικών επιλογών μέσα στην κοινωνία, όπως στην Τ.Α., στα συνδικάτα, στην κοινωνική γείωση της γειτονιάς , στις μεγάλες και μικρότερες περιβαλλοντικές κινητοποιήσεις. Ακόμα και η μειοψηφική μας στήριξη και συμμετοχή σε τέτοιες κινήσεις, όπως χαρακτηριστικά στην «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ» του Δημήτρη Κουρέτα στη Θεσσαλία, απέδειξαν ότι μπορούν να μετατραπούν σε εφαλτήρια ισότιμης ανάδειξης και της δικής μας πολιτικής πρότασης για σημαντικά ζητήματα των τοπικών κοινωνιών και μάλιστα σε μια νικηφόρα πορεία που γεννά επιτέλους ελπίδες και προοπτικές.
4. Όσοι συμμετέχουμε στο 2^ο Διαβουλευτικό μας Συνέδριο, αποδεικνύουμε ότι είμαστε εδώ, με αμάχητο και αδιαπραγμάτευτο τεκμήριο, για να δικαιώσουμε το πάγιο σύνθημα μας: «Για τους ανθρώπους και όχι για τα αξιώματα», «γυμνοί» από προνόμια και  επετηρίδες, όπως οφείλουν να αγωνίζονται οι άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται Αριστεροί. Όσοι πάλι, πρώην συνοδοιπόροι μας, δεν βρίσκονται ανάμεσα μας και δίπλα μας, επιβεβαιώνουν το σύνθημα, αλλά από την  αντίστροφη του ανάγνωση.
5. Οι ευρωπαϊκές εκλογές και οι πολιτικές κατευθύνσεις που θα χαράξουν, θα είναι για εμάς κυρίως, όχι μόνο κρίσιμες, αλλά οριακές. Για να μην μετατραπούμε συνεπώς σε ένα επιπλέον «κόμμα-ρετάλι», όπως αυτά που όλοι βλέπουμε γύρω μας, όπως αυτά που στη γειτονική Ιταλία βαυκαλίζονται ότι είναι οι αυθεντικοί εκφραστές της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας του περίφημου P.C.I. ας τολμήσουμε το ευρωψηφοδέλτιο του ΜΈΡΑ 25 και του DIEM 25 να έχει προμετωπίδα το σύνθημα:

«ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ».

Ακόμα και ένα απλό σύνθημα μπορεί να κινητοποιήσει και να συγκινήσει έναν κόσμο που καθημερινά απογοητεύεται.

Πολύ περισσότερο μπορεί να τα πετύχει η πολιτική μας δράση!

Αθήνα 10 Δεκέμβρη 2023