Εικόνες στυγνής λεηλασίας των δημόσιων θέσεων θυμίζουν όλα αυτά που πραγματοποιούνται στη Βουλή των Ελλήνων τις τελευταίες ημέρες.
Με τροπολογίες, η απερχόμενη κυβέρνηση ψηφίζει διορισμούς συγγενών, φίλων, γνωστών και ημετέρων, ενώπιον ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Αυτόπτης μάρτυρας ολόκληρη η ελληνική κοινωνία.
Η ερμηνεία, για όλα αυτά που συμβαίνουν, είναι ότι έχουν κυριευθεί από τον φόβο της απώλειας της εξουσίας, στις ερχόμενες εκλογές, και τρέχουν να καρπωθούν όσο προλαβαίνουν, να επωφεληθούν από το κράτος.
Μοιραίοι και ολίγιστοι.
Η μεγάλη εκλογική διαφορά δεν τους συνέτισε.
Αντίθετα, βλέπουμε ότι λειτούργησε ως ένας επιταχυντής της κυνικής τους συμπεριφοράς, από την επόμενη κιόλας ημέρα των Ευρωεκλογών.
Αρχικά, σοκαρισμένοι διαπιστώσαμε τη θεσμική εκτροπή, που πραγματοποιήθηκε μέσα από την αντισυνταγματική τους απόφαση να διορίσουν τη νέα ηγεσία του Άρειου Πάγου. Κάνοντας αυτό, η απερχόμενη κυβέρνηση τοποθετήθηκε χωρίς ντροπή, απέναντι από το σύνολο του συνταγματικού κόσμου της χώρας.
Η κυνική τους συμπεριφορά συνεχίστηκε με παλινωδίες, αναφορικά με το πότε τελικά ο Πρωθυπουργός θα ζητήσει εκλογές από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό τάραξε και συνεχίζει να ταράζει την πραγματική οικονομία, καθώς βάζουν σε καθεστώς ομηρείας χιλιάδες εκατοντάδες επαγγελματίες της πραγματικής οικονομίας, οι οποίοι αναμένουν να επιβιώσουν μέσα από τον τουρισμό τους επόμενους λίγους μήνες.
Σε όλο αυτό το διάστημα παράλληλα, γράφονται και ψηφίζονται τροπολογίες για να διοριστούν οι ημέτεροι.
Την ίδια στιγμή, βαριές καμπάνες χτύπησαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Οι παροχές του Πρωθυπουργού τείνουν να δημιουργούν δημοσιονομικό πρόβλημα, αποκαλύπτοντας περίτρανα, για ακόμη μια φορά, αυτό που ο Κυριάκος Μητσοτάκης τόνιζε από την πρώτη στιγμή. Ότι, δηλαδή, η απερχόμενη κυβέρνηση δεν πέτυχε μια δυνατή ανάπτυξη, όπως μας έλεγαν, αλλά ούτε και μας έβγαλε από τα Μνημόνια. Οι παροχές τους βρίσκονται κάτω από συνεχή και αυστηρό έλεγχο.
Όλα αυτά αποδεικνύουν μια ασθενική ανάπτυξη. Αυτό είναι που πέτυχαν. Καμία δύναμη, καμία προοπτική.
Σε αντιδιαστολή, όμως, των προειδοποιήσεων αυτών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σύσσωμη η διεθνής οικονομία, μπροστά στην πολύ κοντινή πολιτική αλλαγή και στη νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μετά τις ερχόμενες εθνικές εκλογές, αντέδρασε και συνεχίζει να αντιδρά πάρα πολύ θετικά απέναντι στη χώρα μας.
Η ελπίδα υπάρχει. Όχι όμως με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Ταυτόχρονα, ακούμε ότι η απερχόμενη κυβέρνηση αναμένεται να ακυρώσει μέτρα ελάφρυνσης της μεσαίας τάξης, όπως είναι η μείωση της φορολογίας εισοδήματος, τα οποία θα ίσχυαν από το 2020 και έπειτα. Αυτό υπονομεύει την ανάπτυξη και την ευημερία της ελληνικής κοινωνίας.
Όμως δεν τους νοιάζει. Αφού έδωσαν έναν χορό εντυπώσεων προεκλογικά, βαφτίζοντας τα επιδόματα ως συντάξεις, τώρα έρχονται και υπονομεύουν όλα τα μέτρα οικονομικής στήριξης της πραγματικής οικονομίας και του εισοδήματος των Ελληνίδων και των Ελλήνων.
Αναρωτιέται κανείς, δεν τους νοιάζει πώς θα ζήσει η ελληνική οικογένεια;
Δεν τους νοιάζει, πώς θα επιβιώσει μια μικρή επιχείρηση και μια αγροτική μονάδα;
Οι ερωτήσεις σαφώς ρητορικές, γιατί η ελληνική κοινωνία έχει βιώσει με κάθε τρόπο την αδιαφορία τους.
Η κοινωνία μπροστά στον κυνισμό και την ανικανότητα της απερχόμενης κυβέρνησης, μπροστά σε μια ασεβή κυβέρνηση, στρέφεται δυναμικά προς τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το κάνουν γιατί ξέρουν ότι το οικονομικό πρόγραμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας είναι η λύση που εγγυάται το μέλλον που αξίζει στην κοινωνία μας, στον τόπο μας, στους Έλληνες κάθε γενιάς.
“Λιούτας Θανάσης”
