Γάτσας Στέργιος, 24 ετών.
Μπριάζης Ιωάννης, 29 ετών.
Στεργιόπουλος Κωνσταντίνος, 27 ετών.
Σύρμπας Κώστας, 22 ετών.
Τσανάκας Απόστολος, 22 ετών.
“18 Απρίλη 1944 Λατρευτέ μου Πατέρα.
Σε δυο ώρες θα με κρεμάσουν στην πλατεία γιατί είμαι πατριώτης. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Μην πικραίνεσαι Πατέρα. Αυτό ήτανε γραφτό για μένα. Πεθαίνω με παρέα.
Αντίο,… φιλώ την μητέρα και όλους. Χαιρετισμούς στους γείτονες.
Καλή αντάμωση στον άλλο Κόσμο. Θα σας περιμένω Και η μέρα που θα φτάσετε θα είναι για μένα γιορτή.
Τα πράγματά μου θα τα πάρετε από την αστυνομία. Το Πορτοφόλι δεν έχει μέσα τίποτα. Όμως είναι καινούργιο. Πάρτο εσύ πατέρα. Γεια σας.
Να θυμάσαι πως ο γιος σου πάει πικραμένος γιατί δεν θα ακούσει τις καμπάνες της Ελευθερίας. Αντίο..Ζήτω η Ελευθερία…
Κώστας Ήταν γραφτώ να πεθάνω Απρίλη”.
Το συγκλονιστικό γράμμα με τα τελευταία λόγια του Κώστα Σύρμπα, λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στην πλατεία Ρήγα Φεραίου μαζί με τους 4 συναγωνιστές του ΕΠΟΝίτες, δεν πρόκειται ποτέ να αφήσει τη μνήμη να ξεθωριάσει, το ηρωικό τους παράδειγμα να σβήσει, ούτε την κόκκινη κλωστή να σπάσει που συνδέει τους αγώνες της ΟΚΝΕ, της ΕΠΟΝ και των Αετόπουλων, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, των εργατικών κινητοποιήσεων και των νεολαιίστικων ξεσπασμάτων στα μετεμφυλιακά χρόνια, της αντιδικτατορικής πάλης και της εξέγερσης Πολυτεχνείου, όλων των αγώνων της εργατικής τάξης και της νεολαίας που ακολούθησαν στη μεταπολίτευση, μέχρι και στις άγριες και περίεργες μέρες του σήμερα, με την ολοκληρωτική επίθεση που δέχεται η κοινωνική πλειοψηφία από το κεφάλαιο , κι η οποία αναμένεται ακόμη πιο σκληρή, με αφορμή την πανδημία και την επόμενη μέρα που θα την ακολουθήσει.
76 χρόνια πέρασαν από τη μέρα που οι ναζί κατακτητές με τους ντόπιους συνεργάτες τους, κρέμασαν στην πλατεία των Τρικάλων τους πέντε ΕΠΟΝίτες. Πέντε παλικάρια που εντάχθηκαν στις γραμμές της ΕΠΟΝ μαζί με χιλιάδες νέες και νέους και ρίχθηκαν με όλη τους την ψυχή και την καρδιά στη μάχη ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό. Με ανιδιοτέλεια, αξιοπρέπεια και φλόγα για μια καλύτερη ζωή, θυσίασαν τα νιάτα τους κι έχυσαν το αίμα τους για μια πατρίδα ελεύθερη, χωρίς ξένους και ντόπιους δυνάστες, με λαοκρατία κι εθνική ανεξαρτησία.
Στα πρόσωπα των ηρωικών 5 ΕΠΟΝιτών τιμούμε όλη τη δρακογενιά των αγωνιστών και των αγωνιστριών που έδωσαν ακόμη και τις ζωές τους για τα υψηλότερα ανθρώπινα ιδανικά, και σε αντάλλαγμα από το αστικό καθεστώς εισέπραξαν φυλακίσεις και διωγμούς, εξορίες, βασανιστήρια κι εκτελέσεις.
Αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής και σεβασμού απέναντι σε όλη αυτή την ηρωική γενιά, ιερό καθήκον όλων όσων εμπνεόμαστε από τα ιδανικά και τους αγώνες τους, τα κόκκινα λουλούδια να στολίσουν και φέτος, σ’ αυτή την παράξενη και «χειμωνιάτικη» άνοιξη, το μνημείο της θυσίας τους!
ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
