Καθιερώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα όταν οι γυναίκες αγωνίζονταν για ίσα
δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας και δικαίωμα ψήφου. Από τότε, έχουν
αλλάξει πολλά, αλλά μένουν να γίνουν αρκετά περισσότερα. Τα δικαιώματα των
γυναικών δεν είναι αποκλειστικά δικό τους ζήτημα. Χρειάζονται και τους άνδρες στο
πλευρό τους.
Ήταν 8 Μαρτίου 1857, όταν εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας, βγήκαν στους
δρόμους, ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Αυτή η ημέρα γράφτηκε στην ιστορία…Κι ακολούθησαν κι άλλες, που βάφτηκαν με
αίμα. Έχουν περάσει τόσα χρόνια, κι όμως η γυναίκα σε πολλές χώρες του κόσμου,
αντιμετωπίζεται με βία και ανισότητα.
Σήμερα, χιλιάδες γυναίκες κακοποιούνται, βιάζονται, εκμεταλλεύονται. Εκατομμύρια
γυναίκες στον κόσμο εργάζονται το ίδιο σκληρά με τους άνδρες, εν τούτοις, σύμφωνα
με στοιχεία, αμείβονται χαμηλότερα από τους άνδρες.
Οι ρόλοι τους όμως είναι πολλαπλοί ως εργαζόμενες μητέρες και νοικοκυρές και
δυστυχώς οι πολλές διακρίσεις συνεχίζονται εις βάρος τους..
Η μέρα λοιπόν σήμερα είναι μνήμης και όχι εορτής, με την ελπίδα πως κάποια ημέρα,
οι γυναίκες θα αντιμετωπιστούν σε κάθε γωνιά της γής, όπως αξίζει σε μία σύζυγο
και εργαζόμενη μητέρα.
Τελειώνοντας θα ήθελα να πω το ρητό μιας ηλικιωμένης γυναίκας που έζησε πολλά
όπου ακόμη και σήμερα λέει ότι: Μπορεί ο άντρας να είναι η κεφαλή του σπιτιού
αλλά η γυναίκα είναι ο λαιμός που στρίβει το κεφάλι προς την κατεύθυνση που
θέλει..
ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ
ΓΙΑΝΝΟΤΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΝΟΔΕ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
