Η Κυριακή μας αυτή τη φορά ήταν ξεχωριστή…
Επίσκεψη στα όμορφα και απομακρυσμένα χωριά του παλιού Δήμου Πινδαίων…
Δυστυχώς τα χωριά πίσω από τη Γκρόπα , όπως συνηθίζουν να τα λένε , βρίσκονται σε πλήρη απομόνωση…
Οι δρόμοι εντός των οικισμών σχεδόν ανύπαρκτοι και φυσικά συνολικά το οδικό δίκτυο μέχρι και τη σήραγγα που έγινε το δυστύχημα ένα χρόνο πριν χρήζουν βελτιώσεων…
Βρεθήκαμε στα χωριά Μεσοχώρα, Παράμερο Βαθύρεμμα και Στουρναρέικα.
Το πρωινό που ξεκινήσαμε μας έλεγαν πως είναι άδικος δρόμος γιατί δεν υπάρχει κόσμος, για να υπάρξει ουσία στην επίσκεψή μας…
Για μένα προσωπικά τα πολλά χιλιόμετρα με τις στροφές , μέσα σε ένα όμως πανέμορφο φυσικό περιβάλλον , ήταν ευχαρίστηση όταν κάθησα στη βεράντα του κυρίου Γιώργου και έβλεπα στο πρόσωπό του τη χαρά της επίσκεψης όταν συνολικά σε μια προεκλογική περίοδο με παράπονο μας μετέφερε πως δεν επισκέφτηκε κανείς το χωριό του…
Για αυτούς λοιπόν τους λιγοστούς κατοίκους που φυλάνε Θερμοπύλες ειναι καθήκον μας να τους κάνουμε να νιώθουν ασφάλεια και εμπιστοσύνη…
Ο αγώνας για την αλλαγή από τα γραφικά χωριά της Μεσοχώρας δείχνει να δικαιώνεται…
Η απογοήτευση και η αγανάκτηση των λιγοστών κατοίκων μας δίνει κουράγιο για να τη μετατρέψουμε ξανά σε χαρά και αισιοδοξία…
Εργάστηκαν σκληρά…
Σήμερα όλοι , τους γυρνούν την πλάτη…
Θα στέκομαι πάντα δίπλα τους και θα τους κοιτώ έντιμα στα μάτια με την υπόσχεση πως θα εργαστώ για το καλύτερο…
