Του ΓΙΑΝΝΗ ΨΑΡΡΗ
Αισθητοί έγιναν και στην πόλη μας την Καλαμπάκα οι δυο σεισμοί που έγιναν την Τετάρτη το μεσημέρι ο ένας και την Τσικνοπέμπτη το βράδυ ο άλλος. Ο πρώτος με βρήκε πάνω στο βράχο της Μικρής Αϊάς πίσω από τον Σταυρό και για να είμαι ειλικρινής, δεν τον… πολυκατάλαβα. Τηλεφωνικά από τη γυναίκα μου και τον ΟΧΙά το έμαθα…
Ο δεύτερος με βρήκε στο τραπέζι όταν τρώγαμε τα… τσικνισμένα που ψήσαμε έξω με θέα τους βράχους. Ούτε πανικός, ούτε φόβος. Σεισμός ήταν και πέρασε. Συνεχίσαμε ατάραχοι το φαγητό. Μετά από λίγο είδαμε περιπολικά και πυροσβεστικά οχήματα αλλά και κόσμο στον Ιερό Ναό της Παναγίας. Τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας άρχισαν να διαδίδουν διάφορα που απείχαν, τα περισσότερα, από την πραγματικότητα.
Βγήκα έξω για μια αυτοψία. Δεν είδα κάτι ύποπτο, άλλωστε ήταν και νύχτα…
Το καλύτερο το είπε ο Αντιδήμαρχος Ν. Φωλίνας. «Καλά όλη η Καλαμπάκα βγήκε έξω, βράχοι πέφτουν κι εσείς εδώ στη γειτονιά σας κάθεστε μέσα στα σπίτια;»
Τα τηλέφωνα, σταθερό και κινητό, άρχισαν να κτυπάνε και να μας ρωτάνε διάφορα. Όπως αν είμαστε καλά, που είναι οι ογκόλιθοι που έπεσαν…
Το πρωί της Παρασκευής, πάντα παρέα με τη Σακίρα, άρχισα την εξερεύνηση. Παναγία, Σχισμένη Πέτρα, Μικρή Αϊά, Άγιος Αντώνιος, Άγιος Βασίλειος, όλα ήταν κανονικά. Πάνω από την οικία Καρανάσιου, είδα μια παράξενη πέτρα κοντά στο μονοπάτι. Ανέβηκα 15-20 μέτρα μέσα στο δασάκι και βρήκα άλλη μια, την οποία κατέβασα και την έβαλα δίπλα στην άλλη. Στην Αγλίστρα του Μπάντοβα δεν είδα κάτι. Ξαναγύρισα στο δασάκι. Πιο ψηλά βρήκα άλλες δυο πέτρες μεγέθους όσο μια μπάλα ποδοσφαίρου. Με κόπο της κατέβασα στο μονοπάτι. Αυτές οι πέτρες είναι διαφορετικές. Οι ψηφίδες από τις οποίες αποτελούνται δεν είναι λείες αλλά ακανόνιστες, κάτι σαν μωσαϊκό, που στο φως του ήλιου γυαλίζουν, λαμπυρίζουν.
Έφυγα από αυτό το σημείο και πήγα στην Αγλίστρα του Αγίου Βασιλείου. Ανεβαίνοντας την ανηφορική πέτρινη βάση-προέκταση της Αιάς, είδα σκορπισμένες πέτρες, σπασμένα κλαδιά δέντρων και μια μεγάλη γούρνα. Αυτές οι πέτρες είναι άλλου είδους, δεν αποτελούνται από χαλίκια και άμμο όπως οι μετεωρίτικες. Δεν είμαι γεωλόγος και δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Ενώ τις φωτογράφιζα, ήρθε ένα τηλεοπτικό συνεργείο της ΕΡΤ, αλλά δεν ανέβηκε πάνω. Το μεσημέρι ήρθε και συνεργείο του STAR. Είπα κι εγώ δυο πράγματα αλλά έπεσε «μαχαίρι».
Το απόγευμα με το Νίκο Κατοίκο ξαναγύρισα στον «τόπο του εγκλήματος». Ανεβήκαμε πιο ψηλά στο δασάκι όπου είδαμε κι άλλες πέτρες. Οι περισσότερες είχαν σχηματίσει γούρνα στο σημείο πτώσης. Κάποιες ήταν μέσα σε πουρνάρια. Κατεβάσαμε μερικές ακόμη στο μονοπάτι ως «ενθύμιο».
Στην κορυφή της Αϊάς, στο πίσω μέρος της, υπάρχουν βράχοι, όχι σταθεροί, τα λεγόμενα «Κομμάτια». Κατά καιρούς κάποιοι από αυτούς πέφτουν. Επειδή το πλάτωμα κοντά στην σπηλιά των Δώδεκα Αποστόλων έχει κλίση προς το βράχο του Μπάντοβα, οι περισσότεροι πέφτουν στη «Χούνη». Κάποιοι πέφτουν νότια μεταξύ Αγίου Βασιλείου και της τοποθεσίας «Σταυρός». Όμως κτυπώντας στην Αϊά θρυμματιζονται σε μικρότερα κομμάτια, τα οποία με τη δύναμη που έχουν σφηνώνουν στο μαλακό έδαφος. Αυτό έγινε και τώρα.
Τελειώνοντας θα πω την άποψή μου: Περισσότερο κινδυνεύουν τα σπίτια και οι άνθρωποι από βράχους επικίνδυνους να φύγουν, που βρίσκονται στο έδαφος, πάνω από τα σπίτια, παρά τους βράχους που πέφτουν από την Αϊά. Γι’ αυτό το θέμα, που πολλές φορές έχω αναφέρει, θα γράψουμε άλλη φορά, μήπως κάτι γίνει πριν συμβούν κακά.
Πηγή: tameteora.gr
