Με τη μαζική και μαχητική τους συμμετοχή στη συγκέντρωση της ΚΟ Τρικάλων του ΚΚΕ, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα του νομού έστειλαν το μήνυμα πως «το “πολεμικό ανακοινωθέν” της κυβέρνησης και του κεφαλαίου στους εργαζόμενους απορρίπτεται!».
Στη συγκέντρωση μίλησε η Μαρία Γαβαλά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων:
«Μαζικός ξεσηκωμός. Να μην περάσει το αντεργατικό έκτρωμα. Αυτό το κάλεσμα απευθύνουμε σε κάθε μία, σε κάθε έναν από εσάς, εργάτες κι εργάτριες, άνεργοι.
Επιστρέφουμε στην κυβέρνηση το πολεμικό ανακοινωθέν της. Μαζί με όλους εσάς τους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου, φυσικούς συμμάχους των εργατών – των υπαλλήλων, βιοπαλαιστές αγρότες, επαγγελματίες της πόλης, του χωριού.
Μαζί με εσάς, νέες και νέοι, παιδιά των παραγωγών του πλούτου, γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε σαν σκλάβοι τον 21ο αιώνα.
Γιατί με ανατροπή γεννιούνται οι ελπίδες. Έτσι κερδίζουμε τη ζωή μας.
Το γνωρίζετε. Τα μέλη, οι φίλοι του ΚΚΕ, της ΚΝΕ με τη φωνή μας, με τα πόδια μας, με όλη μας τη δύναμη, με τη φλόγα του ταξικού δίκιου, πρωτοστατούμε στα εργατικά σωματεία, σε όλους τους φορείς του εργατικού – λαϊκού κινήματος.
Να τι φέρνει, λοιπόν, το αντεργατικό έκτρωμα που γράφτηκε κατά παραγγελία του κεφαλαίου και της ΕΕ:
– 10 ως 13 ώρες δουλειά την ημέρα, ως 78 τη βδομάδα.
– Ως 15 ώρες υπερωρία με 20% λιγότερη προσαύξηση.
– Κατάργηση της Κυριακής-αργίας.
– Τηλεργασία χωρίς όρια.
– Απελευθέρωση απολύσεων, ακόμη και μετά από δικαστική απόφαση.
– Νέα εμπόδια στην απεργία.
– Ηλεκτρονικό φακέλωμα στα σωματεία.
– Κατάργηση της Επιθεώρησης Εργασίας.
Κανένα κυριολεκτικά αίτημα των μεγαλοεργοδοτών δεν έμεινε έξω από ένα σχέδιο νόμου που τους χαρίζει στο πιάτο τη ζωή του εργαζόμενου, χωρίς κανένα όριο στην εκμετάλλευση.
Δηλαδή περισσότερη τζάμπα δουλειά, μεγαλύτερη φθορά της σωματικής – πνευματικής υγείας του εργαζόμενου. Με δυο λέξεις ένταση της εκμετάλλευσης.
Ενάντια στα παραπάνω οργανώνουμε την πάλη. Δυναμώνουμε το απεργιακό μέτωπο.
Γιατί στην ιστορία της ταξικής πάλης, στη μόνη αληθινή ιστορία, δεν υπάρχουν χαμένοι αγώνες. Χαμένοι αγώνες είναι μόνον εκείνοι που δεν γίνονται.
Η διεκδίκηση των εργατών στο Σικάγο του 1886 να διαχωριστεί το 24ωρο σε τρία ίσα μέρη, δηλαδή 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση και 8 ώρες ελεύθερο χρόνο, είχε ακριβώς αυτήν την έννοια και αποτελούσε πριν 135 χρόνια πραγματική πρόοδο.
Το πισωγύρισμα που επιδιώκουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι κυβερνήσεις τους τα τελευταία 30 χρόνια, σχετικά με τον εργάσιμο χρόνο, είναι επιστροφή στον Μεσαίωνα και καθόλου κίνηση προς τα μπρος.
Πρόοδος για τους εργαζόμενους είναι η μείωση του εργάσιμου χρόνου, με αύξηση αποδοχών, σε βαθμό τέτοιο και για τα δύο που να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες τους. Ανάγκες που είναι άμεσα συνδεδεμένες και με τα δύο.
Κανένας “εκσυγχρονισμός” δεν συμβαίνει στον 21ο αιώνα χωρίς να βελτιώνεται η ποιότητα ζωής των εργαζομένων, χωρίς να μειώνεται ο εργάσιμος χρόνος, όταν μάλιστα η επιστήμη και η τεχνολογία το επιτρέπουν, όταν η παραγωγή και ο πλούτος έχουν φτάσει σε επίπεδα που δεν μπορεί να αντιληφθεί ο κοινός νους.
Καμιά πρόοδο δεν προϋποθέτει να δουλεύει κανείς παραπάνω από όσο χρόνο απαιτείται για ξεκούραση, από όσο χρόνο χρειάζεται για να απολαμβάνει αυτήν τη ζωή.
Δουλεύουμε για να ζούμε! Δεν ζούμε για να δουλεύουμε! Κάθε βήμα προς τα μπρος για το καπιταλιστικό σύστημα σημαίνει πολλά βήματα πίσω για τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού.
Τώρα είναι η ώρα μιας μαχητικής εργατικής – λαϊκής απάντησης. Η πάλη μπορεί να είναι αποτελεσματική όταν στοχεύει την εξουσία του κεφαλαίου και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όταν δεν εγκλωβίζεται στα εναλλακτικά σενάρια της αστικής διαχείρισης, στις διαφορετικές πολιτικές των αστικών κομμάτων. Μόνο αυτός ο αγώνας μπορεί να στήσει εμπόδια στις “ανατροπές του αιώνα”.
Η πάλη είναι αποτελεσματική όσο δυναμώνει η οργάνωση στα ταξικά εργατικά συνδικάτα, στους Αγροτικούς Συλλόγους, στις μαζικές οργανώσεις των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών και της νεολαίας των λαϊκών στρωμάτων. Όσο δυναμώνει η οργανωμένη δράση, όσο χτίζεται η κοινωνική συμμαχία.
Ο τροχός της Ιστορίας δεν έχει σταματήσει. Το βαρύ φορτίο του 8ωρου βρίσκει δικαίωση στις καθημερινές μάχες των εργαζομένων και του λαού για το δικό τους δίκιο, στη μεγάλη υπόθεση του αγώνα για την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς.
Σήμερα, παρά τον αρνητικό συσχετισμό στην Ελλάδα και παγκόσμια, προβάλλει πιο επιτακτικά η ανάγκη για μια νέα ανώτερη μορφή κοινωνικής οργάνωσης, για την εργατική εξουσία.
Το σημερινό σύστημα μπορεί μόνο να ανατραπεί και να αντικατασταθεί από ένα ανώτερο κοινωνικό σύστημα, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό, όπου η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ο εργατικός έλεγχος και η συμμετοχή σε όλα τα όργανα εξουσίας, από κάτω προς τα πάνω, μπορεί να οδηγήσουν στην ευημερία του λαού, στην ειρήνη και την πρόοδο της ανθρωπότητας.
Η εργατική τάξη δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Ο αγώνας που έχουμε λοιπόν μπροστά μας θα είναι δύσκολος, μακρόχρονος, αλλά αναγκαίος όσο ποτέ πριν. Εξαρτάται από το χέρι όλων μας».
Με το τέλος της συγκέντρωσης ακολούθησε μια μαζική & γεμάτη μαχητικό παλμό πορεία στο κέντρο της πόλης των Τρικάλων όπου συνθήματα όπως «Είμαστε σε πόλεμο, μη παραδοθείς, Έφτασε η ώρα, να ξεσηκωθείς» « Τίποτα δεν γίνεται, αν μένεις θεατήςΤα πάνω – κάτω έρχονται, αν ξεσηκωθείς» «Η σύγχρονη δουλειά, μοιάζει με σκλαβιά δούλοι δε θα γίνουμε, για τ’ αφεντικά» να δονούν την ατμόσφαιρα.
